معرفی و شناخت انواع میگو خوراکی خلیج فارس

خلیج فارس یکی از دریا های بزرگ ایران است که درآن انواع میگوهای دریایی وجود دارد.
مطلب زیر به معرفی انواع میگو خوراکی برای شناخت بیش تر شما پرداخته است.
از جمله برترین و مرغوب ترین محصولاتی که در خلیج فارس زندگی می کند، میگو نام دارد. این آبزی از دسته سخت پوستان است که دارای پوستی محکم بوده و انواع مختلفی دارد. میگو های خوراکی موجود در خلیج فارس شش گونه هستند.
از مهم ترین گونه های میگوهای دریایی خلیج فارس- که معمولآ هدف اصلی صید هستند- و حجم بالاتری از صید را نیزتشکیل می دهند به ترتیب گونه ببری در آبهای بوشهر و موزی در آبهای هرمزگان می توان اشاره کرد.
البته همه ی میگو های خوراکی خلیج فارس از خانواده پناییده هستند که در ادامه در باره هر کدام از گونه ها توضیحاتی خواهیم داد .

معرفی و شناخت انواع میگو خوراکی

پیش از توضیحات مفصل درباره شناخت انواع میگو ، نام ها و محل زندگی این گونه ها آورده می شود :

• میگو ببری (Green Tiger Prawn )                          > بیشتر در آبهای بوشهر
• میگو موزی ( Banana Prawn )                             > آبهای هرمزگان
• میگو سفید ( Jinga shrimp )                                > آبهای هرمزگان، خوزستان و بوشهر
• میگو سفید هندی ( Indian White Prawn )           > شرق آبهای هزمزگان و حوزه جاسک
• میگوی سرتیز                                                   > خوریات آب های خوزستان و شمال جزیره قشم
• میگوی ببری سیاه یا مونودون                                 > شرق جاسک و آبهای چابهار تا خلیج گواتر

• میگو ببری ( Green Tiger Prawn ) :

یکی از برترین انواع میگو خوراکی خلیج فارس که بیشتر در آب های بوشهر در خلیج فارس یافت می شود گونه ببری سبز یا صورتی است که بهترین نوع میگو و بالاترین قیمت را نیز به خود اختصاص می دهد. و البته با فراوانی کمتری در آب های خوزستان و هرمزگان نیز در ترکیب صید دیده می شود .

میگو ببری از میزان زیادی ویتامین B12 و ویتامین D برخوردار بوده و همچنین سرشار از امگا3 و پروتئین است.

میزان فسفر در میگو ببری بسیار بیش تر از دیگر انواع میگو های دریایی است و از خواص میگو ببری می توان به جلوگیری از سرطان ها، ضد فشار خون و ضد آلزایمر اشاره کرد.
میانگین سایز این گونه از میگو 40 – 30 است ( به معنی متوسط تعداد میگوی درسته در هر کیلوگرم ).

میگو ببری از ظاهری زیبا برخوردار است و معمولآ با رنگ صورتی روشن، گاهی تیره و گاهی هم با خطوطی سیاه دیده می شود و در عین حال گوشتی سفید و لذیذ دارد. و همانطور که گفته شد از معروف ترین و مرغوب ترین انواع میگو در آب های خلیج فارس است  و به جز آبهای بوشهر در بخش هایی از حوزه آبی خوزستان و همچنین با فراوانی کمتری در هرمزگان و در فصل مخصوص صید نیز وجود دارد.

در فصل صید سال جاری (تابستان 1398) این گونه از میگو با میانگین  قیمت هر کیلوگرم حدود  55000 تومان در  بازار به فروش می رسید.

• میگو موزی ( Banana Prawn ) :

یکی دیگر از انواع میگو دریایی خلیج فارس که صرفاً در آبهای هرمزگان زندگی میکند گونه موزی نام دارد .

که در درجه اهمیت بعد از گونه ببری بوشهر و با  قیمت پایینتر قرار دارد و در ترکیب صید صیادان میگوگیر هرمزگانی ( و به عنوان صید هدف یا صید غالب ) دستکم شصت در صد از کل حجم  میگوی صید شده  در آب های این استان را تشکیل می دهد.

توضیح اینکه میگوی سفید به عنوان رقیب گونه موزی نیز در تور صیادان  این استان یافت می شود.

میگو موزی بویژه در بین مردم هرمزگان، مانند گونه ببری برای اهالی بوشهر، طرفداران زیادی دارد و همچنین برای ایرانیانی که دوستدار محصولات دریایی هستند نیز جذابیت خاص خود را دارد.

یادآوری می شود به طور کلی همه گونه های دیگر میگو نیز با داشتن خواص مشابه کم و بیش هواداران خاص خود را دارد منتها عموما تعیین قیمت این آبزی بیشتر به ریزی و درشتی آن بستگی دارد تا گونه، رنگ و یا ظاهر آن.

بنابراین می توان گفت که میگو یکی از معدود گونه های آبزی است که تقریبا در سبد مصرفی تمام گروه های درآمدی مردم ساحل نشین – و غیر ساحل نشینی که دوستدار آبزیان هستند-  قرار دارد.

• میگو سفید ( Jinga shrimp ) :

میگو سفید نیز یکی از گونه های خانواده پناییده محسوب می شود که در درجه بعدی اهمیت از نظر سایز و مرغوبیت پس از گونه های ببری و موزی قرار میگیرد با  این تفاوت که از پراکندگی منطقه ای بیشتری برخوردار بوده و به ترتیب فراوانی از آب های خوزستان و در آب های هرمزگان و نزدیکی حوزه جاسک و سپس بوشهر را پوشش می دهد.

• میگو سفید هندی ( Indian White Prawn ) :

میگو سفید هندی نیز مانند شش گونه دیگر در این مطلب از خانواده پناییده (  Penaeidae) به شمار می رود که بر عکس گونه سفید تنها در مناطق آبی  شرق هرمزگان با تمرکز در جاسک و اطراف آن صید می شود و پراکندگی ندارد.  و به هر حال سهم بسیار کمی از بازار مصرف را تشکیل می دهد ولی تا پیش از جایگزینی و گسترش گونه پرورشی میگوی وانامی در مزارع سواحل استان های جنوبی، از اهمیت بسیار بالا و استراتژیک در برنامه های توسعه پرورش میگو برخوردار بوده است.

• میگو سرتیز :

از ارزان ترین گونه های موجود در آبهای خلیج فارس است که در خوریات خوزستان و آب های شمال قشم (در محل جنگل های حرّا ) زندگی می کند که معمولا به شیوه سنتی و قایق های همان مناطق صید می شود. به همین ترتیب و- بر عکس گونه های موزی و ببری درشت – از ارزانترین میگوها و بلکه آبزیان هستند.

و در بسیاری از اوقات و بنا به وضعیت و تقاضای بازار با جوشاندن آن ها در آب شور از این محصول ارزان قیمت، میگوی خشک تولید و به عنوان یک محصول گران قیمت راهی بازار مصرف داخلی و صادرات می شود.

• میگو ببری سیاه یا مونودون ( Giant tiger prawn ) :

و اما میگو ببری سیاه یا مونودون در انواع میگو جنوب ، از ذخایر محدودتری برخوردار بوده و در آبهای شرق جاسک تا چابهار و خلیج گواتر پراکندگی دارد.

( خارج از محدوده خلیج فارس و مجاور دریای عمان ) و به خاطر سایز درشت آن از قیمت های بالاتری حتی گاهی گرانتر از گونه ببری بوشهر به فروش می رسد.

در اینجا یادآوری می شود که به طور کلی برای بالاترین سایزها از هرگونه میگو در ایران از اصطلاح شاه میگو بهره می گیرند، بنابراین با شنیدن شاه میگو می توان تصور کرد که در اصل و در بازار با انواع شاه میگو مواجه خواهیم شد. و از انجا که در عین حال در تجارت آبزیان، به لابستر موجود در آب های چابهار نیز شاه میگو گفته می شود ممکن است اینها با هم اشتباه گرفته شود.

این مطلب سرآغازی بود برآنچه که در باب میگو می توانست مورد استفاده صادرکنندگان و مصرف داخلی و همچنین پژوهشگران و علاقه مندان به میگو و آبزیان قرار گیرد.